اثر جیره ھای مختلف حاوی آستازانتین بر عملکرد فیزیولوژیک تولید مثل و بازماندگی لاروھای ماھی طلایی(carassius auratus)

نوع محتوی: طرح پژوهشی
Language: Persian
استان موضوع گزارش: البرز
شهر موضوع گزارش: کرج
Document ID: R-1050310
Publish: 16 February 2019
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
View: 329
Pages: 74
Publish Year: 1396

نسخه کامل Research منتشر نشده است و در دسترس نیست.

  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Research:

Abstract:

استفاده از مواد و روش های جدید در تکثیر و پرورش آبزیان یکی از مهم ترین اصول افزایش بهره وری است. این تحقیق به منظور تاثیر استفاده از رنگدانه آستازانتین در افزایش راندمان تولید لارو ماهی قرمز در چهار تیمار و سه تکرار در زمستان 1393 انجام پذیرفت. به این منظور 12 حوضچه فایبرگلاس 4 مترمکعبی آماده ودرهر حوضچه 50 عدد مولد ماده طلایی با وزن متوسط 19/2±21/47 گرم در آذرماه رهاسازی شدند. چهار نوع جیره غذایی با مقادیر صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم در کیلوگرم غذا آستازانتین تهیه و به مدت 3 ماه به ماهیان براساس 5 درصد زی توده وزنی شان خورانده شد. در فروردین ماده سال 1394 مولدین ماده هر حوضچه با نرهایی که فقط از جیره شاهد تغذیه شده اند بصورت انفرادی تلقیح شده و کلیه خصوصیات زیستی مولدین شامل طول و وزن مولدین، شاخص های کبدی و گنادی، شاخص شکل بدن، هماوری کاری، مطلق و نسبی و همچنین تعداد در گرم تخم در قبل از لقاح و شاخص های تعداد در گرم تخم در زمان لقاح، درصد لقاح، قطر تخم، درصد تفریخ و نسبت لارو تولید شده به وزن بدن مورد بررسی قرار گرفت و همچنین میزان تغییرات کارتنویید کل و آستازانتین در زمان لقاح، گاسترولاسیون و زمان تفریخ سنجیده شده و درصد کاهش این کارتنوییدها در این زمان ها تعیین شد. در مرحله پرورش لارو، لاروهای تولید شده از هر تیمار در مخازن جداگانه ای نگهداری شده و میزان تغییرات وزنی لاروها در قبل و بعد از جذب کیسه زرده و همچنین ضریب چاقی و درصد بازماندگی لاروهای هر تیمار مورد بررسی قرار گرفت. در پایان مرحله جذب کیسه زرده مقدار کاتنویید کل و آستازانتین لاروها تعیین و مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین خصوصیات ریخت شناسی لاروها شامل طول نوتوکورد، ارتفاع بدن و مساحت کیسه زرده در قبل و بعد از جذب کیسه زرده تعیین و مقایسه شد. نتایج کلی این تحقیق نشان داد که آستازانتین با غلظت 150 میلی گرم در کیلوگرم جیره در بسیاری از شاخص های مورد بررسی باعث بهبود خصوصیات تولیدمثلی مولدین، تخم ها و همچنین لاروها شده است و تخم های لقاح یافته و لاروهای حاصله از این تیمار درصدبازماندگی بیشتری داشته و باعث افزایش راندمان تولید می شوند. در نتیجه از نتایج این تحقیق می توان به تکثیرکنندگان ماهیان گرمابی و طلایی می توان استفاده از کارتنویید آستازانتین را به مقدار 150 میلی گرم در کیلوگرم جیره توصیه نمود.کلمات کلیدی: ماهی طلایی، تکثیر، لارو، کارتنویید، آستازانتین