کنترل غیر شیمیائی زنجرک سیبزمینی Empoasca decipiens با استفاده از عوامل زراعی در قالب یک برنامه جامع مدیریت سلامت سیبزمینی

از بین دهها گونه آفت سیبزمینی، یک یا چند گونه بصورت آفت کلیدی محصول عمل کرده و اقدامات مدیریتی باید بر محورکنترل آنها تدوین و در چهارچوب مدیریت سلامت جامعنگر به مرحله اجرا درآید. زنجرک سیبزمینی ازجمله آفات مهم سیبزمینی است که کنترل آن باید بر پایه استفاده از روشهای مبارزه زراعی صورت پذیرد. جهت شناخت عوامل زراعی تأثیرگذار بر تراکم جمعیت و میزان خسارت این آفت دو طرح تحقیقاتی در سالهای 1384 تا 1386 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان اجرا و تأثیر رقم، کاشت یک یا دو ردیفه سیبزمینی و درصد نیاز آبی گیاه روی آفت مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دادکه ارقام از نظر تراکم جمعیت آفت در سطح 5 درصد و ازنظر کاهش وزن خشک و کاهش طول بوته در سطح یک درصد با هم اختلاف معنیدار دارند. کمترین و بیشترین تعداد پوره، کاهش وزن خشک و کاهش طول بوته به ترتیب متعلق به ارقام آگریا و شیپودی بود. بالاترین عملکرد را ارقام مارفونا، سانته، آریندا و کنبک داشتند. بین کاشت یک- ردیفه و دوردیفه سیبزمینی از نظر تراکم جمعیت و شدت خسارت زنجرک اختلاف معنیدار وجود ندارد. ولی نیاز آبی بر روی تراکم جمعیت زنجرک و شدت خسارت وارده در سطح یک درصد تأثیر معنیدار دارد. بطوریکه بیشترین جمعیت پوره زنجرک در تیمارهای 100 % و 120 % نیاز آبی مشاهده گردید و اینها با دو تیمار دیگر اختلاف معنی دار داشتند اما از نظر شدت خسارت زنجرک، تیمار 120 ٪ نیاز آبی کمترین شدت خسارت را نشان داد. در مجموع میتوان نتیجهگیری کرد استفاده از ارقام مقاوم، تنظیم دور و میزان آبیاری، تنظیم تراکم کاشت در کنار سایر عوامل زراعی مانند تنظیم تاریخ کاشت؛ نحوی که زمان تولید غدههای دختری با اوج جمعیت آفت برخورد نداشته باشد؛ و تغذیه مناسب گیاه میتواند در چهارچوب برنامه مدیریت سلامت جامعنگر سیبزمینی بدون نیاز به سمپاشی یا با حداقل سمپاشی آفت را کنترل کند.