استانداردسازی عوامل کنترل بیولوژیک در تولید غذای سالم

تامین غذای سالم و حفظ محیط زیست در قالب کشاورزی پایدار یکی از اهداف اصلی سند چشم انداز بیست ساله کشور در افق 1404 است. بمنظور دستیابی به این مهم، کارآمدی مدیریت تلفیقی آفات IPM با هدف کاهش مصرف سموم شیمیایی امری اجتناب ناپذیر است. کنترل بیولوژیک رکن اساسی در عملکرد مطلوب مدیریت تلفیقی آفات است. کنترل بیولوژیک عبارت است از استفاده از یک یا چند نوع موجود زنده مفید (عوامل کنترل بیولوژیکی 2) برای کاهش جمعیت یک آفات. عوامل کنترل بیولوژیکی یا اصطلاحا دشمنان طبیعی به کلیه عوامل زنده کنترل کننده اعم از ماکروارگانیسم ها و میکروارگانیسم ها اطلاق می گردد که توانایی کنترل بیولوژیک آفات شامل حشرات، کنه ها، علف های هرز و عوامل بیماریزای گیاهی را دارند.کنترل بیولوژیکی اغلب می تواند محور و زیر بنای اصلی یک برنامه مدیریت تلفیقی باشد که در آن رو شهای مختلف کنترل در یک سیستم اکولوژیکی مطمئن با یکدیگر ترکیب و بکار برده می شوند. کنترل بیولوژیک یکی از بهترین روش های جایگزین آفتکش های شیمیایی است که می تواند بسیار مؤثر، اقتصادی و بی خطر بوده و خیلی بیشتر از گذشته مورد استفاده قرار گیرد، بشرطی که آیین نامه ها و استانداردهای لازم در مورد واردات، حمل نقل و رهاسازی دشمنان طبیعی تجاری تعریف و معرفی گردند. روند ابتدایی و گاه و بیگاه جایگزینی روش های غیرشیمیایی در گیاهپزشکی در طول دو دهه ی گذشته اکنون به سیاس تگذاری رسمی بیشتر دولت ها در مدیریت آفات تبدیل شده است. بدین منظور دولت ها اقدام به تهیه روش های تجزیه و تحلیل خطر و تدوین استانداردهای مورد نیاز نموده اند. خطر آسیبهای غیرمستقیم محیط زیستی احتمالی عوامل کنترل بیولوژیک، همگی توسط یک سری استانداردهای جهانی تحت پوشش قرار داده شدهاند. در طول دهه گذشته، بسیاری ازسازمان ها، استانداردهایی را برای صادرات، حمل و نقل واردات و رهاسازی عوامل مفید شرح دادند EPPO,1990 وNAPPO, 2001 2000بررسی تاثیرات محیطی ایجاد شده توسط عوامل کنترل بیولوژیک، هسته مرکزی این قوانین است که تولیدکنندگان را موظف میکند که قبل از رهاسازی یا واردات عوامل، تمام جوانب حضور آنها بسنجند