بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های عدس در آزمایش های یکنواخت سراسری مناطق نیمه گرمسیر دیم

روش های مختلفی برای تعیین اثر متقابل ژنوتیپ * محیط وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتند از روش های پارامتری، ناپارامتری و چند متغیره. در این پژوهش تعداد ‮‭12‬ ژنوتیپ پیشرفته عدس انتخابی از آزمایش های پیشرفته مقایسه عملکرد سال زراعی ‮‭1388-89‬ به همراه ارقام شاهد کیمیا و گچساران به مدت سه سال زراعی (‮‭1389-92‬) در مناطق گچساران، گنبد، خرم آباد و مغان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. در این تحقیق از روش های پارامتری و امی برای تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ ا محیط استفاده شد. در روش های تک متغیره پارامتری، ژنوتیپ های شماره ،4 ،5 ،‮‭7 6‬ و 8 با کمترین سهم در اثر متقابل ژنوتیپ و محیط به عنوان پایدارترین ژنوتیپ ها انتخاب شدند. در روش چندمتغیره اثرات اصلی افزایشی و اثرات متقابل ضرب پذیر ‭(AMMI) ‬استفاده شده در این تحقیق هم ژنوتیپ های شماره ،‮‭6 4‬ و 7 با اختصاص کمترین مقادیر رتبه و بالاترین میانگین عملکرد دانه در گروه ژنوتیپ های پایدار قرار گرفتند. با توجه به نتایج بدست آمده ژنوتیپ های شماره 4 و 6 و 7 به عنوان ژنوتیپ های امیدبخش و کاندیدای معرفی انتخاب شدند و ژنوتیپ های شماره 5 و 8 به عنوان ژنوتیپ های مطلوب برای والدین پروژه های تلاقی انتخاب شدند واژه های کلیدی: روش امی، ژنوتیپ، پایداری عملکرد، عدس.