اثر تنش شوری بر میزان جذب عناصر غذایی خاک توسط ذرت

یکی از اثرات تنش شوری بر گیاه اثرات اختصاصی آن است. این نوع تاثیر بیشتر در اثر تراکم زیاد یک یون نسبت به بقیه یونها در محلول خاک می باشد، بطوری که رقابت یونی مانع جذب سایر یونها توسط گیاه شده و بدین طریق موجبات کاهش رشد و نمو گیاه را فراهم می سازد. پتاسیم جزء عناصر پر مصرف گیاه است و جذب آن توسط گیاه به صورت یون میباشد. پتاسیم جزء لاینفک اندامهای گیاهی نبوده، بلکه نقش آن عمدتا کاتالیزوری است. با کمبود پتاسیم سوخت و ساز نوری کاهش و میزان تنفس افزایش می یابد و نتیجه آن کاهش کربوهیدراتهاست. گیاهان دارای پتاسیم فراوان در مقایسه با نباتات مبتلا به کمبود آن، دارای بافتهای نگه دارنده قوی تر خواهند بود و در اثر وجود این بافتها، پایدار غلات در برابر ورس افزایش می یابد. کلسیم و منیزیم دو عنصر دو ظرفیتی بوده و به همان صوورت هم توسط گیاه جذب می شوند. باربر نشان داد که وجود پکتات کسیم دردیواره سلولی برای زنده ماندن گیاه الزامی بوده و علاوه بر نقشهای متعددد، متعادل کردن سایر مواد غذایی به عهده کلسیم است. تیسدال خاطر نشان کرد که کلسیم در تشکیل و افزایش پروتئین در درون میتوکندری دخالت دارد. با توجه به نقش میتوکندری ها در تنقس هوازی و در نتیجه جذب عناصر غذایی می توان چنین نتیجه گرفتکه رابطه مستقیم بین مقدار کلسیم و جذب عناصر غذایی بوسیله گیاهان وجود دارد. وجود منیزین برای تداوم سوخت و ساز نوری، فعال کردن آنزیمهای متعدد در رابطه با سوخت و ساز کربوهیدراتها و نقش آن در چرخه اسید سیتریک در تنفس سلولی اهمیتی حیاتی دارد. کمبود منیزیم در گیاه به صورت ناقص الخلقه بودن گیاه ظاهر می شود و از آنجا که منیزیم جزئی از ساختمان سبزینه به شمار می رود کمبود آن رنگ پریدگی برگها را به دنبال دارد. ایگارچا و همکارانش با مطالعه بر روی ذرت و تاثیر تنش شوری بر جذب عناصر در آن به نتیجه رسیدند که افزایش سدیم گیاه در تیمار شوری در مقایسه با تیمار شاهد بسیار معنی دار بوده است. همچنین دریافتند که غلظت پتاسیم بسیار مهنی دار بوده است. همچنین دریافتند که غلظت پتاسیم، کلسیم در تیماری شوری بطور معنی داری نسبت به تیمار شاهد از خود کاهش نشان داده است. موسوی و لسانی (1376) اثر شوری را بر جذب عناصر در گیاه زیتون مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که افزایش شوری به طور بسیار معنی داری میزان کلسیم، منیزیم و پتاسیم را در بافتهای برگ، ساقه و ریشه کاهش داده است. همچنین اظهار داشتند که اثرات متقابل شوری بر روی نسبت پتاسیم، به سدیم در بافتهای گیاهی معنی دار بوده است.