مقایسه روشالمان مجزا و اجزای محدود در ارزیابی شکست لغزش- واژگونی در رأس

یکی از ناپایداري هاي رایج در شیروانی هاي سنگی، شکست واژگونی می باشد. اگر این نوع گسیختگی به دنبال گسیختگیدیگري رخ دهد، شکست واژگونی ثانویه نامیده میشود. یکی از مهمترین انواع شکست واژگونی ثانویه، شکست لغزش-واژگونی در رأس است که بخش فوقانی شیروانی واژگون شده و فشار ناشی از واژگونی بلوك هاي سنگی در تاجشیروانی منجر به لغزش توده خاك در پاشنه شیروانی می شود. این شکست از طریق مدلسازي فیزیکی توسط امینی وهمکاران مورد مطالعه قرار گرفته است. در این تحقیق، شکست لغزش-واژگونی در رأس، از طریق یک سري مدلسازيعددي مورد ارزیابی قرار گرفته است که روش المان مجزا (نرم افزار UDEC) و روش المان محدود (نرم افزار Phase2) دراین پژوهش استفاده شده است. انواع مختلفی از شکست لغزش-واژگونی در رأس شامل شکست بلوکی، بلوکی- خمشی وخمشی مدلسازي شده اند. نتایج حاصل از مدلسازي عددي با تست هاي آزمایشگاهی موجود مقایسه شد. مقایسه ایننتایج نشان داد که روش المان مجزا دقت قابل قبول تري نسبت به روش اجزاي محدود دارد.

Keywords:

شیروانی سنگی , شکست لغزش-واژگونی در رأس , روش المان مجزا , روش اجزای محدود