فرصتی برای احیای بافت مرکزی در قدیمی ترین شهر جدید ایران

عموم مردم شهر نجف آباد و گروهی از محققین بر این باورند که این شهر در دوره ی شاه عباس صفوی و با تدبیر شیخ بهایی ایجاد گردیده و به این دلیل، از آن به عنوان " قدیمی ترین شهر جدید ایران" نام می برند. هدف از این پژوهش، تلاش برای شناخت بافت و نقشه ی اولیه ی این شهر، ردیابی تغییر کاربری های صورت گرفته و در نهایت، ارائه ی پیشنهادهایی برای رفع آنها می باشد. روش تحقیق اسنادی و میدانی بوده و دستاوردهای آن می تواند استفاده ی کاربردی داشته باشد. نتایج به دست آمده گواه آن است که بافت مرکزی این شهر دارای نقشه ای متقارن و زیبا بوده که بعدها با تغییر کاربری های صورت گرفته، فرم اولیه ی خود را از دست داده و یک میدان و دو کوچه از آن حذف گردیده است. پیشنهاد می شود که با توجه به قدمت و فرسودگی بناهای ساخته شده در محل تغییر کاربری ها و احتمال تخریب و بازسازی آن ها در طی دهه ی آینده، تدابیری اتخاذ شود که این فضا ها، کاربری اولیه ی خود را بازیافته و بافت قدیمی شهر ترمیم شود. با انجام این کار، یکی از میراث شهرسازی ایران احیا شده و شهر نیز هویت اصیل خود را باز خواهد یافت.

Keywords:

نقشه ی شهر , تغییر کاربری , شهرهای جدید , هویت شهری , شهر نجف آباد.