بررسی شوری آب آبیاری دشت زیرراه و ارائه راهکارهایی برای رفع این مشکل

یکی از ویژگیهای نواحی خشک و نیمه خشک شوری و سدیک بودن اراضی و منابع آبی است که برای ابیاری مصرف می شود به عبارت دیگر شرایط آب و هوایی در این مناطق باعث شده که دو عامل مهم زراعت یعنی آب و خاک چندان از کیفیت خوبی برخوردار نباشند از این رو اندازه گیری دقیق غلظت یونهای اصلی ، فرعی وکمیاب در ابهای زیرزمینی و سطحی ازاقدامات اولیه جهت بررسی کیفیت آبها برای مصارف مختلف از جمله کشاورزی می باشد دشت زیرزاه در شمال شرق شهرستان دشتستان در بین دو رودخانه دالکی و شاپور قرار دارد. به منظور بررسی شوری منابع آب ابیاری دشت از اطلاعات 19 نمونه آب زیرزمینی و 5 نمونه آب سطحی منطقه مورد استفاده قرارگرفته است نمودار پایپر نمونه های آب زیرزمینی منطقه نشان دهنده تیپ کلروره - سدیک است و به لحاظ ژئوشیمیایی این رخساره در ارتباط با انحلال کانیهای تبخیری هالیت می باشد آب رودخانه شاپور دارای رخساره سولفاته - کلروره کلسیک وآب رودخانه های دالکی و شور و نیز آب سطحی سربست و زهکش تل سرکوه دارای رخساره کلروره سدیک می باشند. احتمال انحلال کانیهای تبخیری مانند هالیت و ژیپس غلظت کل جامداتمحلول و سولفات در آب سطحی رودخانه های شاپور و شور را افزایش داده است.

Keywords:

شوری آب ابیاری , رخساره کلروره - سدیک , دشت زیرراه