بررسی تأثیر آبیاری در سطوح وسیع برروند تغییرسامانه دمادر اراضی نیشکرخیز خوزستان

یکی از روشهای مقابله با یخبندان، گسترش کشاورزی پایدار و افزایش سطح اراضی فاریاب بمنظور ایجاد میکرواقلیم منطقه ای و تعدیل درجه حرارت هوا میباشد. جهت بررسی این پدیده، دو ایستگاه هواشناسی کشاورزی در کشت و صنعت های هفت تپه و کارون در شمال خوزستان با طول دوره آماری بترتیب 45 و 28 ساله انتخاب و آزمون های تحلیل روند بر سریهای سالانه حداقل مطلق دما و مجموع ساعات یخبندان به دو روش آزمون ناپارامتری مان- کندال و مدل رگرسیون خطی صورت پذیرفت. نتایج بدست آمده از هر دو آزمون وجود روند در سامانه دما و کاهش دوره های یخبندان در کشت و صنعت هفت تپه را نشان میدهند که دلیل آن تغییرات شدید درجه حرارت در طی 17 سال اولیه (58- 1341) در منطقه می باشد. متقابلاً در دوره آماری 85- 1358 سامانه دما به یک تعادل نسبی رسیده و روند خود را از دست داده است بطوریکه در تحلیل روند در طی این دوره آماری در هر دو ایستگاه شواهدی دال بر وجود روند در سامانه دما مشاهده نگردید. دلیل این موضوع ایجاد تدریجی میکرواقلیم منطقه ای و تعدیل درجه حرارت هوا ناشی از افزایش سطح اراضی فاریاب در منطقه بوده است. بنابراین فرض رخداد تغییر اقلیم در اراضی نیشکرخیز شمال خوزستان پذیرفته میگردد که مؤید تأثیر آبیاری بر روند تغییرسامانه دما در یک محدوده جغرافیایی معین می باشد. در نتیجه، جهت کاهش شدت یخبندان در کشت و صنعتهای جنوب خوزستان، افزایش سطح آبیاری در فصول سرد توصیه میگردد.

Keywords:

آبیاری , تحلیل روند , دما , تغییر اقلیم