زنانه نویسی در آثار داستان نویسان زن (از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی)

تلاش برای شناخت باورهای زنانه نسبت به زن و ترسیم دقیق چهره وی در ادبیات داستانی معاصر ایران سبب شد تا زیرکانه تاریخ ادبیات داستانی معاصر را از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی بررسی کرده و نقش زنان داستان نویس را در افزایش جلوه ها و مضامین داستان نویسی معاصر ایران بهتر درک کنیم. پس از بررسی دقیق معلوم شد با وجود محدودیت های بسیاری که در فضا را برای آفرینش های ادبی زنان تنگ ساخته بود، آثاری پدید آمد که هرچند در شکل و محتوا ارزش ادبی نداشتند، اما به جهت آنکه حضور زن ایرانی را در عرصه ی ساخت و پرداخت ادبیات داستانی ایران نشان می داد، واجد اهمیت اند. در این جستار، کوشش نگارنده بر این بوده است تا ضمن درک شیب تند دگرگونی ها وتحولات نو در عرصه های مختلف مقارن آن ایام، علل حضور زنان داستان نویس معاصر را در میدان خلق آثار داستانی دریابیم. و این نتیجه حاصل شد که داستان نویسان زن در این دوران به گواه آثارشان هم مایه رشد و تکامل فضای ادبی جامعه ی آن روز شده و هم با نگاه و زبان زنانه و نرم خود به بیان کاستی ها و نقطه ضعف های موجود پرداخته اند.

Keywords:

زن , ادبیات , داستان , معاصر