بررسی نقش میانجی ایمنی روانشناختی و احساس تعلق کارکنان در روابط میان اعتماد کارکنان به ایمنی سازمان و رفتارهای مشارکتی-ایمنی کارکنان (مورد مطالعه: شهرک پتروشیمی چابهار)

مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ایمنی روانشناختی و احساس تعلق کارکنان در روابط میان اعتماد کارکنان به ایمنی سازمان و رفتارهای مشارکتی-ایمنی کارکنان در شهرک پتروشیمی چابهار انجام شد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق در دسته مطالعات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این مطالعه کارکنان شهرک پتروشیمی چابهار به تعداد 270 مورد بود که با بهره گیری از فرمول کوکران تعداد 159 نفر از کارکنان به عنوان نمونه به روش نمونه گیری تصادفی ساده شرکت نمودند. به منظور گردآروی داده ها از پرسشنامه های استاندارد (با روایی و پایایی تایید شده) بهره گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SMART.PLS صورت گرفت. یافته ها نشان داد که اعتماد کارکنان به ایمنی سازمان از طریق دو متغیر میانجی یعنی ایمنی روانشناختی و احساس تعلق کارکنان، تاثیر بیشتری را بر روی رفتارهای مشارکتی کارکنان دارد. به نوبه خود ایمنی روانشناختی و احساس تعلق نیز تاثیر مثبت معناداری بر روی رفتارهای مشارکتی دارند. در نهایت آن که متغیرهای این پژوهش می توانند به میزان 64/5 و 75/7 درصد از تغییرات رفتارهای مشارکتی را به ترتیب برای رفتار ایمنی فعالانه و رفتار ایمنی جامعه یار تبیین نمایند (R2=0.645-0.75.7).

Keywords:

ایمنی روانشناختی , احساس تعلق , اعتماد کارکنان به ایمنی , رفتارهای مشارکتی-ایمنی