مقایسة آموزش زبان با استفاده از نقشة مفهومی فردی و مشارکتی با شیوة سنتی

پژوهش حاضر استفاده ازروش ترسیم نقشة مفهومی به دوشیوة فردی ومشارکتی را به‌عنوان راهبردی دریادگیری وآموزش زبان دوم(انگلیسی)بررسی کرده است.روش پژوهش شبه آزمایشی باطرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون باگروه کنترل وجامعة آماری تحقیق کلیة فراگیران زبان انگلیسی آموزشگاه‌های شهربیرجند بوده‌اند.33 فراگیر زبان انگلیسی درسطح متوسط به عنوان نمونه دردسترس انتخاب وبه‌طور تصادفی درسه گروه تحقیق(تدریس بااستفاده ازتکنیک نقشة مفهومی به دوشیوة انفرادی و مشارکتی،وتدریس سنتی)جایگزین شدند.گروه‌ها ازنظر یادگیری واژگان ودرک مطلب بایکدیگر مقایسه شده وداده‌ها بااستفاده ازروش آنوای ترکیبی تحلیل شدند.نتایج پژوهش نشان دادمیزان یادگیری واژگان ودرک مطلب گروه ترسیم نقشة مفهومی مشارکتی در مقایسه باروش سنتی به‌طور معنادار بالاتر بود.اگرچه میزان درک مطلب گروه ترسیم نقشة مفهومی انفرادی درمقایسه باروش سنتی به‌طور معنادار بالاتر بود،ولی تفاوتی دریادگیری واژگان بین دوگروه مشاهده نشد.این نتایج نشان می‌دهد به‌کارگیری ترسیم نقشة مفهومی،به ویژه به روش مشارکتی،در آموزش زبان دوم می‌تواند به عنوان روشی مناسب درافزایش یادگیری واژگان ودرک مطلب فراگیران مورد استفاده قرارگیرد.

Keywords:

یادگیری فعّال , یادگیری مشارکتی , یادگیری واژگان , درک مطلب , نقشة مفهومی