اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر بی حسی هیجانی و ساده انگاری هیجانی در مادران کودکان کم توان ذهنی

امروزه مادران کودکان کم توان ذهنی دارای مشکلات هیجانی بسیاری هستند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر بی حسی هیجانی و ساده انگاری هیجانی مادران کودکان کم توان ذهنی بود. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهرستان اردبیل در بهار سال 1399 بود. با توجه به دسترسی به لیست مادران 40 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 10 جلسه، طرحواره درمانی هیجانی گروهی را دریافت کرده و گروه کنترل دریافتی نداشتند. اعضای دو گروه به مقیاس طرحواره های هیجانی لیهی LESS قبل و پس از درمان پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی گروهی باعث کاهش معنادار درنمرات متغیرها در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد.

Keywords:

طرحواره درمانی هیجانی , بی حسی هیجانی , ساده انگاری هیجانی , کم توان ذهنی