نقش اخلاص درعبادات برای رسیدن به حیات معنوی

اگرچه امراض واگیرداری همچون طاعون، وبا و ... از جوامع انسانی رخت بسته است اما افزایش چشمگیر بیماری های روحی و ناراحتیهای روانی (بزرگترین بیماری زمانه) وتشن6ج و اضطراب درونی، چنان اندیشمندان را هراسان کرده که به دنبال پناهگاهی برای نجات از این همه تشویش و اضطراب میباشند. به راستی چرا با مهیا شدن ابزارهای گوناگون رفاهی ظاهری و پیشرفت علوم و فراهم شدن وسایل کامجویی از طبیعت، به جای آنکه انسانها شاداب وسعادتمند شوند، روزبه روز پریشان و بدبخت تر می شوند؟ پاسخ این پرسش را میتوان در دو بعدی بودن انسان دانست. انسان از دو بعد مادی ومعنوی یا جسم و جان آفریده شده و توجه کامل به یک بعد مادی و رفاهی به معنای سعادت و خوشبختی انسان نیست. این دو بعد بسان دوبال برای پرواز انسان به ساحل آسایش و آرامش ضروری است. پس پاسخ این است که بی توجهی به بعد معنوی موجب این سرگشتگی ونابسامانی است. ترمیم وتیمار بال زخم خورده معنویت انسان، موجب تکامل و شادکامی انسان و وصول به حیات معنوی وسعادت است. انسانهای معنوی و باایمان، عاشق حق و تسلیم اویند؛ لذا اضطراب و نگرانی و دلهره و در نتیجه رنج و افسردگی و بیماری های روانی در آنها راه نداردحتّی مرگ را چون یک قدم و حرکتی برای وصول به محبوب و تولّدی دیگر برای حیات زندگی جاودان میدانند. اما آنچه مهم است اینکه این عبادات و ... باید با خلوص و اخلاص باشد، به طوری که تنها راه وصول به سعادت واقعی و رهایی از نگرانی ها معنویت و نیایش خالصانه است. راز نهفته در اینکه چرا جوامع دینی نیز همچون جوامع غیردینی گرفتار نگرانیها و سرگشتگی هستند، در عدم اخلاص درمعنویات و عبادات است. روش پژوهش در این مقاله توصیفی-تحلیلی است و هدف از این مقاله آن است که با بررسی دقیق و موشکافانه بعد معنوی انسان، گره گشایی از مشکلات روانی و اخلاقی بشریت نماید و بیان دارد که رمز وصول به آرامش وحیات معنوی و سعادت، اخلاص در افکار و اعمال و گفتار است.

Keywords:

اخلاص , حیات معنوی , تکامل انسان , سعادت.