مروری بر روش های استحصال آب باران با تاکید بر مزایا و معایب

شهرسازی ها و نابودی پوشش گیاهی باعث کاهش مقددار نفوذ آب و افزایش رواناب سطحی می شود. حجم زیاد رواناب از یک طرف بر بزرگی طغیان می افزاید و از طرفی با افزایش فرسایش، رسوباتی به وجود می آورد که با برجای گذاشتن آنها ظرفیت بستر اصلی رودخانه کاهش می یابد. یکی از راه کارهایی که می تواند به ذخیره آب، کاهش رواناب و مدیریت سیلاب کمک نماید استفاده از سیستم های استحصال آب باران است. جمع آوري آب باران می تواند کم زیادي به تامین بخشي از نیازهاي آبي مناطق خشک مانند ایران کند. در این میان توجه به فرآیند استحصال آب باران روشي مطمئن و مناسب در راستای افزایش میزان آب قابل دسترس در واحد سطح اراضي بوده كه ضمن تقلیل اثرات نامطلوب خشكي و خشكسايي در نهایت منجر به حصول مزایاي استفاده بهینه از رواناب در مصارف مختلف خواهد شد. طراحی سامانه های استحصال آب باران، علاوه بر کاهشرواناب و خسارات مربوطه، می تواند با تأمین بخشی از آب غیرشرب مورد نیاز، فشار بر منابع آب را کاهش دهد. این موارد معمولاً تأثیر تدریجی دارند، ولی سیل های ناگهانی و فاجعه آمیز اغلب بر اثر تخریب سدها و بندها ایجداد می شوند. علاوه بر مسائل فرهنگي و اجتماعي موثر، اتلاف آب بدون كسب منافعي جهت مصرف كشاورزي، دامداري و خانگي و عدم وجود مدیریت صحیص اراضي در مجموع عوامل بسیار مهمي هستند كه در بروز پدیده بیابان زایي و افزایش میزان فقر مناطق خشك تاثیر مي گذارند. در این پژوهش روش های استحصال آب باران و مزایای استفاده از آن گردآوری شده است.

Keywords:

استحصال آب باران , مدیریت سیل , روش های استحصال آب باران