تاثیر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج در شرایط آب و هوایی خرم آباد

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر کاهش دور آبیاری به عنوان تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام مختلفبرنج بود. آزمایش به صورت کرتهای یکبار خرد شده، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و چهار تکرار به مدت یکسالزراعی 1397 شد. سطوح رژیم آبیاری شامل 3 و 7 روز یک بار در کرت های اصلی و 12 ژنوتیپ برنج در کرت های فرعیقرار گرفتند. عملکرد دانه، درصد دانه های نیمه پر، پر و وزن هزار دانه، در شرایط مطلوب و تنش اندازه گیری شد. شاخصتحمل در شرایط مطلوب و تنش نیز برآورد شد. نتایج نشان داد که تحت شرایط تنش و مطلوب، میزان شاخص تحمل بهتنش خشکی دانه پر، شاخص حساسیت به خشکی وزن دانه، شاخص تحمل به تنش و عملکرد دانه، شاخص خسارتخشکی، شاخص حساسیت به تنش، شاخص تحمل و میزان کاهش عملکرد ژنوتیپ های مورد مطالعه تفاوت بسیار معنی داریبا یکدیگر داشتند. در بین شاخص های مورد استفاده شاخص تحمل به خشکی توانایی بهتری در شناسایی ژنوتیپ های برنجمتحمل به خشکی داشت. بیشترین درصد افزایش عملکرد با افزایش خشکی مربوط به ژنوتیپ بسیار متحمل به خشکیوندانا بود ولی در سایر ژنوتیپ ها تنش خشکی تأثیر منفی بر عملکرد دانه داشت.

Keywords:

تنش خشکی , برنج , عملکرد و اجزای عملکرد