ارزیابی احساس امنیت در بافت تاریخی و شاخص های کالبدی مؤثر بر آن (مطالعه موردی: محله دروازه اصفهان شیراز)

امروزه توجه به مفهوم امنیت شهروندان و روش ارتقای آن، به یکی از اولویت های اساسی حرفه مندان و تئوری پردازان شهری تبدیل شده است. اگر به بافتهای تاریخی از زاویه ی امنیت نگریسته و ساماندهی شوند، هم سیمای شهر را بهبود می بخشند و هم گردشگری را افزایش می دهند. در این رابطه، هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی و ارزیابی شاخصهای کالبدی مؤثر بر امنیت و ارائه راهکارهایی جهت افزایش امنیت در محله تاریخی دروازه اصفهان شیراز میباشد که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، مطالعات کتابخانه ای و روش میدانی سعی در تحقق این اهداف شده است. بر این اساس، با بررسی ادبیات موضوع و پیشینه پژوهش، مهمترین شاخصهای کالبدی مؤثر بر احساس امنیت شامل «کیفیت شبکه معابر، مبلمان شهری، روشنایی، پوشش گیاهی و فشردگی بافت» شناسایی و پس از تحلیل و ارزیابی هر کدام از این شاخصها در محدوده مورد مطالعه، این نتیجه حاصل شد که محله دروازه اصفهان در شاخص های مورد بررسی دچار ضعف و کاهش امنیت نسبی میباشد. در نهایت، راهکارهایی به منظور افزایش امنیت در محله دروازه اصفهان ارائه گردیده که مهمترین آنها عبارتند از؛ حضور مردم و نظارتهای مردمی از طریق طراحی مکانهایی برای گردهما یی کاربران فضاهای عمومی، تجهیز فضاهای عمومی به وسایل حمل و نقل عمومی و توزیع مناسب آن در فضاهای مختلف شهر، افزایش قابلیت های طراحی خوانا و قابل تشخیص و کاهش احساس ترس از گم شدن و نا امنی ناشی از آن.

Keywords:

امنیت , بافت تاریخی , شاخصهای کالبدی , محله دروازه اصفهان , شیراز