توسعه پایدار فضای سبز شهری با تدقیق نیاز آبی توسط الگوریتم SEBAL و تصاویر ماهواره ای (مطالعه موردی: شهر مشهد)

تخمین تبخیر- تعرق گیاه کاربرد عملیاتی در برنامه ریزی آبیاری دارد. تعیین ضریب گیاهی تحت شرایط آبو هوایی محلی، برنامه ریزی و مدیریت آبیاری کارآمد را در بسیاری از پوشش های مختلف بهبود می بخشد.در خصوص برآورد تبخیر- تعرق فضای سبز متفاوت از ضریب گیاهی زراعی باید ضرایب مربوط به خرداقلیم،تراكم پوشش گیاهی و گونه گیاهی خاص نیز محاسبه گردند. در این تحقیق با استفاده از تصاویر ماهواره ایلندست 7 و اطلاعات ایستگاه سینوپتیك مشهد میزان تبخیر- تعرق واقعی فضای سبز محاسبه گردید وسپس با استفاده از پارامترهای اقلیمی و محیطی به دست آمده از تصاویر ماهواره ای و مدل سبال، روابطیبین ضریب خرداقلیم و دمای هوا در فصول مختلف و نیز رابطه ای بین ضریب تراکم و شاخص تفاضلنرمال شده پوشش گیاهی برقرار شد. در نهایت با پایش رطوبت خاک به صورت میدانی در پارک غدیر شهرمشهد، صحت سنجی روابط به دست آمده مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه ارتباط بین ضریب تراکم فضایسبز با اختاف دمای هوای پهنه بندی شده با استفاده از روش کریجینگ و دمای هوای به دست آمده ازتصاویر ماهواره ای برقرار و ضریب تراکم در نقاط مختلف صحت سنجی و تعیین و سپس ارتباط بین ضریبتراکم با شاخص NDVI تعیین گردید. نتایج نشان داد که بهترین مدل ارائه شده با استفاده از رگرسیون خطیبه صورت K(d) = 1.302* NDVI + 0.3165 با ضریب همبستگی برابر 98 / 0 می باشد. میانگین تفاضل مطلقبین تبخیر- تعرق ب هدست آمده از روابط و نیز پایش رطوبت برابر 46 / 0 میلی متر بر روز می باشد که بیانگراینست بین مقادیر محاسبه شده از روابط و مقادیر پایش رطوبت تطابق خوبی وجود دارد. بنابراین به جایاستفاده از مدل سبال و روش هایی نظیر روش ضریب فضای سبز می توان از روابط استخراج شده برای تعیینضرایب گیاهی و نیاز آبی فضاهای سبز شهری استفاده نمود.

Keywords:

سنجش از دور , شاخص پوشش گیاهی , ضریب خرداقلیم , ضریب تراکم فضای سبز