هدف از این پژوهش بررسی تاثیر
ارزشیابی توصیفی بر
پیشرفت تحصیلی دانش آموزان
دوره ابتدایی است. .انگیزش پیشرفت از موضوعات روانشناختی است که توجه بسیاری از روانشناسان و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود معطوف داشته است. یافته های پژوهش بنیانگر آن است که موانع و چالش های پیش روی طرح
ارزشیابی توصیفی از دیدگاه معلمان در حیطه های تربیت با منابع کالبدی و آموزشی، آموزش صحیح معلمان، والدین، عوامل سازمانی، میزان تناسب برنامه های درسی، ارتباط میان آموزش و پرورش و دانشگاه، عدم همكاری والدین، نحوه استفاده از ابزارهای ارزشیابی توصیفی، فرآیند یاددهی و یادگیری و ارتقای بهداشت روانی دانش آموزان هستند. در این میان ارزشیابی به عنوان ابزاری در خدمت یادگیری به معلم یادگیرنده و والدین کمك می کند تا تولید کننده محصولی باشند که از ابتدا متوجه تولید آن بودهاند و
ارزشیابی توصیفی (کیفی) با تحقق این هدف در امر یادگیری ایجاد فرصت خطا کردن و تجربه کردن و اصلاح و ترمیم آن باعث انگیزه درونی برای یادگیری و لذت بخشیدن به صورت عملی مادام العمر و پیشرفت را برای دانش آموزان فراهم می آورد یافته های این پژوهش می تواند برای معلمان و افرادی که درگیر امر مهم آموزش هستند مفید باشد.