اثربخشی آموزش گروهی به روش تلفیقی شناختی رفتاری و فنون ساختاری بر رضایت زناشویی زنان متأهل شهر شیراز

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی به روش تلفیقی شناختی رفتاری و فنون ساختاری بر رضایت زناشویی زنان متأهل شهر شیراز بود. روش: طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آژمون با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل تمامی زنان متأهلی است که در سه ماهه چهارم سال 1394 به مراکز مشاوره شهر شیراز مراجعه کرده اند بوده که از میان آن ها 33 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش (15) و کنترل (15) تخصیص یافتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرشنامه رضایت زناشویی انریچ (1989) می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کوواریانس استفادده شد و تحلیل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-22 انجام شد. یافته ها: نتایج درمان روی گروه آزمایش پس از دریافت 8 جلسه آموزش گروهی به روش تلفیقی شناختی رفتاری و فنون ساختاری نشان داد که این آموزش باعث افزایش رضایت زناشویی (P<3/31؛ F=75/336) شده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تلفیق درمان شناختی رفتاری و فنون ساختاری به شیوه گروهی بر رضایت زناشویی زنان متأهل تأثیر داشته و باعث افزایش رضایت آن ها شده است.

اثربخشی آموزش گروهی به روش تلفیقی شناختی رفتاری و فنون ساختاری بر رضایت زناشویی زنان متأهل شهر شیراز Keywords:

شیوه شناختی رفتاری , فنون ساختاری , رضایت زناشویی