اثربخشی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی عمومی در بیماران مبتلا به سرطان ریه

مقدمه: سرطان ریه جزء شایع ترین و خطرناک ترین سرطان ها در بین مردان در سراسر جهان به شمار می رود. توجه به وضعیت روانشناختی بیماران مبتلا به سرطان ریه به دلیل میزان آسیب پذیری بالای این بیماران در طول درمان بسیار مهم است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان ریه انجام شد. روش: پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون و دروه پیگیری (3 ماه) بود که در تابستان 1398 انجام شد. در این پژوهش 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان ریه مراجعه کننده به بیمارستان مسیح دانشوری شهر تهران به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=12) و گواه (n=12) قرار گرفتند و با استفاده از پرسشنامه اندازه گیری کیفیت زندگی SF-36 مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در پایان هر دو گروه مورد پس آژمون قرار گرفتند و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و روش تحلیل واریانس مکرر چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه پس از اجرای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تفاوت معنادار وجود دارد. به طوری که، میانگین نمره مولفه های کیفیت زندگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (P>0/001). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش که نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان ریه موثر می باشد. می توان پیشنهاد داد که به منظور ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران غربالگری روانشناختی انجام گردد و در روند درمان دارویی جهت ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران کارآزمایی های بالینی و مدل های مداخله مناسب مورد توجه قرار بگیرند.

Keywords:

سرطان ریه , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , کیفیت زندگی