بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر افزایش شادکامی، کنترل خشم و رفتارهای پرخطر دانشجویان

روان شنا سی مثبت نگر جنبش جدیدی در روان شناسی است که بدنبال روی آوردن به کنش ورزی های مثبت، تجربه های مثبت و نیرومندی های سازش یافته انسانی مانند خوش بینی، شادکامی، شوخ طبعی و غیره است. هدف مقاله حاضر اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر افزایش شادکامی، کنترل خشم و رفتارهای پرخطر دانشجویان بود. طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی سمنان بود که 30 نفر ( 15 نفره) در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه از طریق نمونه گیری داوطلبانه بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 24 SPSS و آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر کنترل خشم دانشجویان تاثیر دارد. آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر رفتارهای پرخطر دانشجویان تاثیر دارد. آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر شادکامی دانشجویان تاثیر دارد. بنابراین نتیجه می گیریم که چون افراد مثبت نگر سالم تر، شادتر و خوش بین تر هستند، آموزش مهارت های مثبت اندیشی به دانشجویان برای کنترل و تغییر افكارمنفی یا نادرست می تواند تأثیرگذار باشد.

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , شادکامی , کنترل خشم , رفتارهای پرخطر , آموزش