شناسایی و تحلیل ساختاری عوامل موثر بر توسعه گردشگری درمانی (مورد مطالعه: شهر تهران)

مقدمه: بسیاری از شهرهای ایران با داشتن نیروی انسانی متخصص و امکانات درمانی مناسب، ظرفیت بالقوه ای در پذیرش گردشگران درمانی دارند. آنچه در بالفعل سازی این ظرفیت ها نقش بسزایی ایفا می کند، شناخت تصویر ذهنی گردشگران از توانمندی های مقصد گردشگری درمانی می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر بر توسعه گردشگری درمانی بود. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی- پیمایشی در شهر تهران و در تابستان، پاییز و زمستان سال ۱۳۹۷ انجام شد. ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای، ۳۸ عامل تاثیرگذار برتوسعه گردشگری درمانی شناسایی و سپس با روش Delphi؛ ۳۴ عامل جهت تدوین پرسشنامه غربالگری شد. با اطمینان از روایی و پایایی پرسشنامه، نمونه ای متشکل از ۴۳۲ نفر از گردشگران درمانی شهر تهران با سابقه مراجعه مکرر، به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: شش مولفه اصلی به عنوان شاخص های موثر بر توسعه گردشگری درمانی با روش تحلیل عاملی استخراج گردید. مولفه های تاثیرگذار بر توسعه گردشگری درمانی مقاصد به ترتیب اهمیت شامل «کمیت خدمات درمانی (منابع انسانی و امکانات در دسترس)، کیفیت خدمات درمانی، شرایط اقامتی، امکانات رفاهی و گردشگری، ویژگی های اجتماعی- فرهنگی، تبلیغات و اطلاع رسانی» بود. نتیجه گیری: با وجود اهمیت کمیت و کیفیت خدمات درمانی و با توجه به افزایش تقاضای سفر، بیمارانی که برای درمان سفر می کنند، نیازمند خدمات دیگری هم هستند و سطح توسعه خدمات در مقاصد را از جنبه های متفاوت مورد توجه قرار می دهند. توجه تک بعدی به گسترش خدمات درمانی نمی تواند متضمن توسعه این نوع گردشگری باشد و تامین سایر نیازهای گردشگران مانند تفریح، شرایط اقامت مطلوب و ثبت خاطرات خوشایند، شرط کافی در دستیابی به توسعه است.

Keywords:

گردشگری درمانی , خدمات سلامت , ایران