آمارهای مرگ و میر کرونا: کاستی معنا

شیوع فراگیر کرونا در جهان با تبعات روانی، اجتماعی و اقتصادی همراه شد و اثرات زیانباری را برای افراد و اجتماعات انسانی ایجاد کرد. نمایش کرونا از طریق آمارها، یکی از ابعاد عینی و آشکار همه گیری بیماری است؛ به این صورت که آمارها به وضوح وضعیت ابتلای جمعیت ها، میزان مرگ و میر، بهبود یافتگان و افراد در معرض را نشان میدهد. استفاده از آمارها میتواند تصاویر به نسبت روشنی از وضعیت قبلی، فعلی و احتمالا آینده اپیدمی را روشن کند و ساز و کارهای مناسبی را جهت مقابله با آن ارایه دهد. همچنین، تحلیل های آماری امکان مقایسه اپیدمی و به دنبال آن، امکان سیاست گذاری را در جوامع و کشورهای مختلف فراهم می آورد. با وجود اهمیت و تاثیرگذاری آمارهای مرتبط با کرونا، باید پذیرفت که آمار و به ویژه آمارهای مرگ و میر که همه روزه توسط رسانه های مختلف گزارش می شود، با کاستی هایی همراه است. به هر حال، اگرچه آمارهای ناخوشایند مرگ و میر، تصاویری از واقعیت مرگ را نمودار می کنند، اما نمی توانند همه واقعیت انسان هایی که می میرند را آشکار نمایند. زمانی که از تعداد مرگ و میر ناشی از ابتلا به ویروس کرونا صحبت می شود، اعداد روی هم قرار می گیرند، جمع می شوند و تعداد اعلام می گردد؛ غافل از این که هر عدد معادل با یک انسان است که نه قابل مقایسه با درختان جنگل و نه اشیا مادی است. آن اعداد گویای هویت های انسانی می باشند که تصاویری انتزاعی را از آنها برای ما آشکار می کنند؛ به این معنی که آمارها تنها تصاویر مکانیکی و ریاضی هستند و احساسات و عواطف انسانی در آنها جایگاهی ندارد؛ در حالی که برای درک بیشتر واقعیت کرونا، باید به احساسات، عواطف، هویت، نقشه ای اجتماعی، خانوادگی، نقش شغلی و اقتصادی و سایر نقش های هر یک از جانباختگان توجه نمود.