میزان افزایش حضور پذیری در بافت فرسوده شهری (نمونه موردی: شهرستان خدابنده (قیدار))

آنچه مسلم است اینکه ساختار کالبدی شهرها متاثر از جریانات طبیعی، اجتماعی و اقتصادی بتدریج دچار تغییر و فرسودگی گردیده و ضرورت بازسازی و نوسازی آنها در طول ادوار مختلف احساس گردیده است. در مناطق مرکزی شهر، بافت هایی شکل گرفته اند که عمدتا بدلیل نوع مصالح و دسترسی های ضعیف، نورپردازی نامناسب، سیمای نامطلوب و نازل بودن کیفیت ساخت آنها و غیره، شرایط لازم را جهت ایجاد یک زندگی امن، آسوده و مرفه نداشته باشند و همین موضوع باعث مهاجرت های ناهماهنگ و آسیب زننده اهالی این مناطق شده است که ساختار شهری را دچار بحران کرده است. در این پروژه سعی شده است که ابتدا با آسیب شناسی مسیله به ضرورت نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری از ابعاد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی پرداخته شود و سپس مشکلات، موانع و نارسایی های پیش رو بررسی شود و در خاتمه راهکارها و پیشنهادات لازم در قالب طراحی نوسازی ارایه گردد.

Keywords:

بافت فرسوده , افزایش حضور پذیری , نوسازی , بهسازی بافت فرسوده