بررسی کاربرد خانه های تاشو در مناطق زلزله خیز (نمونه موردی ایران)

مراحل اسکان پس از یک حادثه مانند زلزله به سه مرحله تقسیم بندی می شود. مرحله اول که بلافاصله پس از فاجعه آغاز می شود شامل نجات بازماندگان، تامین سرپناه اولیه، غذا و کمک های دارویی است. مرحله دوم که ترمیم بحران نامیده می شود از روزهای اولیه پس از حادثه آغاز شده و تا چند ماه ادامه می یابد. این مرحله شامل انتقال جمعیت از سرپناه های موقت به کمپ هاست که دراین کمپ ها امکاناتی مثل آب بهداشتی، تغذیه مناسب و امکانات دارویی وجود دارد. مرحله سوم که بازسازی است، پس از عادی شدن نسبی شرایط آغاز می شود و شاید تا چند سال به طول بیانجامد. طی این سه مرحله، سه نوع امکان اسکان برای حادثه دیدگان تعریف می گردد. عموما سرپناه های موقت که در مراحل یک و دو استفاده می شوند برای ساخت خانه های دایمی تخریب می شوند کهبا تدابیر مناسب می توان از اتلاف این هزینه جلوگیری کرد. در همین راستا با بهره گیری از خانه ائی با که تلفیقی از سازه ثابت و سازه بازشو هستند می توان علاوه بر سرعت بخشی به حفظ جان بازماندگان حادثه در مصرف مصالح و انرژی صرفه جوئی نمود. این سازه بلافاصله پس از حادثه می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. هسته مرکزی آن که قسمت ثابت سازه است به عنوان هسته تاسیسات و آبرسانی استفاده می شود. قسمت بازشو که در طرفین هسته مرکزی قرار دارد فضای بسیار مناسبی برای سکونت فراهم می کند. از آنجا که این سازه امکان دسترسی به آب بهداشتی را فراهم کرده و زیرساخت های مطلوبی برای روشنایی و گرمایش دارد نیاز به انتقال جمعیت در مرحله ترمیم بحران وجود ندارد. سازه معرفی شده در این مقاله دارای دو قسمت ثابت و تاشو می باشد که برای جمع آوری اطلاعات آن از مطالعه اسناد و تحقیقات کتابخانه ای بهره گرفته شده است.

Keywords:

سازه موقت , بازسازی پس از سانحه , مدیریت بحران