پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس راهبردهای یادگیری و خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر ابهر در سال تحصیلی 1398-99

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بر اساس راهبردهای یادگیری و خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر ابهر در سال تحصیلی 99 - 1398 بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و جامعه آماری آن، شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود که با استفاده از فرمول تاباکینگ و فیدل 140 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد راهبردهای یادگیری پینتریچ و دیگروت 1990 و باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران 1982 استفاده شد و پیشرفت تحصیلی نیز توسط معدل تحصیلی دانش آموزان سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی، و ضریب رگرسیون) استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت 05 / 0 ≥ p. همچنین بین خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت 05 / 0 ≥ p. نتایج ضریب رگرسیون نیز نشان داد که راهبردهای یادگیری و خودکارآمدی پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی بودند و راهبردهای یادگیری قدرت پیش بینی کنندگی بیشتری داشت 05 / 0 ≥ p . نتایج این پژوهش بیانگر تاثیر چشمگیر راهبردهای یادگیری و خودکارآمدی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود.

Keywords:

راهبردهای یادگیری , خودکارآمدی , پیشرفت تحصیلی