سنجش امکان بهرهگیری از روش اروین پانوفسکی در خوانش نماهای خانههای تاریخی ایران
Publish place: Bagh-e Nazar Journal، Vol: 17، Issue: 92
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 417
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BAGH-17-92_007
تاریخ نمایه سازی: 23 بهمن 1399
Abstract:
بیان مسئله: در پژوهشهای تاریخ معماری ایران، به غیر از خود بناها، منابعی تاریخی که بتوان با اتکاء بر آنها به انجام این پژوهشها اقدام کرد، عموماً محدودند. بنابراین ضرورت آشنایی و تسلط بر روشهایی که از طریق خوانش بناهای تاریخی، میتوانند اطلاعات تاریخی مورد نیاز را در اختیار قرار دهند، احساس میشود. در میان روششناسیهای شناختهشدهای که به منظور خوانش آثار تاریخی مورد استفادۀ پژوهشگران قرار میگیرند، آیکونولوژی (شمایلشناسی) «اروین پانوفسکی» روشی است که به دنبال فهم معنای اثر در تقابل با فرم آن است. این روش که دارای مراتبی سهگانه است، در ایران هرچند در پژوهشهای تفسیری-تاریخی در حوزههایی چون نگارگری، فرش و یا اشیای تاریخی مورد استفاده قرار گرفته، اما بهندرت در حوزۀ پژوهشهای تاریخ معماری مورد توجه بوده است. هدف پژوهش: تحقیق حاضر در درجۀ اول به دنبال فهم آن است که آیا روش خوانش آیکونولوژیک پانوفسکی به طور کلی در پژوهشهای تاریخ معماری کاربرد دارد، و پس از اطمینان حاصلکردن از این موضوع در درجۀ بعدی به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که در صورت کاربست این روش مشخصاً در مطالعۀ نمای خانههای تاریخی ایران، قابلیتها و محدودیتهای آن در این زمینه چیست. روش پژوهش: پس از اطمینانیافتن از کارکرد عمومی روششناسی آیکونولوژی در پژوهشهای تاریخی معماری با تکیه بر روش مطالعۀ کتابخانهای، با اتکاء بر روش پژوهش موردی، یک نمونه نما مربوط به خانهای قاجاری-پهلوی در شهر تبریز، بر مبنای مراتب سهگانۀ آیکونولوژی پانوفسکی مورد خوانش قرار گرفته است. نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان میدهد خوانش آیکونولوژیک پانوفسکی به طور کلی در حوزۀ تاریخ معماری کاربرد داشته و همچنین در زمینۀ مطالعۀ نمای خانه در معماری تاریخی ایران قابل استفاده است، ضمن اینکه بهرهگیری از آن در این حوزه، پژوهشگر را با برخی قابلیتها و محدودیتها مواجه میکند.
Keywords:
Authors
سمیه جلالی میلانی
پژوهشگر دکتری معماری اسلامی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
احد نژاد ابراهیمی
دانشیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
حامد بیتی
استادیار، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
علی وند شعاری
دانشیار، دانشکده فرش دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :