پاسخ برخی شاخص های قلبی عروقی کیفیت زندگی زنان معتاد به شش هفته تمرین هوازی

مقدمه: اعتیاد یکی از بزرگ ترین معضلات جوامع بشری است که نه تنها موجب اختلالات رفتاری و اجتماعی می گردد، بلکه با تأثیر بر جنبه های مختلف سلامت جسمی، خسارات مالی هنگفتی بر فرد، خانواده و جامعه وارد می سازد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر شش هفته تمرین هوازی (صبح و عصر) بر برخی شاخص های قلبی عروقی و کیفیت زندگی زنان معتاد به مواد مخدر بود. روش شناسی: 30 آزمودنی در دو گروه تجربی 15 نفر و کنترل 15 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. برنامه تمرین هوازی شامل شش هفته تمرین هوازی، هر هفته 3 جلسه در دو نوبت صبح و بعدظهر و هر جلسه به مدت 45 تا 60 دقیقه با شدتی معادل 50-70% حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. برای مقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی از روش آنالیز واریانس اندازه گیری تکراری استفاده شد. و نتایج در سطح معنی داری p<0/05 آزمایش شدند. یافته ها: سطوح وزن، نمایه توده بدن، درصد چربی بدن، فیبرینوژن، پروتئین واکنشگر C سرمی کاهش معنی داری یافت P<0/05 ، در صورتیکه حداکثر اکسیژن مصرفی و کیفیت زندگی در پایان دوره در گروه تجربی افزایش معنی دار یافت P<0/05 تغییرات میانگین های بین گروهی در متغیرهای وزن، نمایه توده بدن، درصد چربی بدن، حداکثر اکسیژن مصرفی،محدودیت فیزیکی، سلامت عمومی، نیروی حیاتی، فعالیت اجتماعی، عملکرد فیزیکی، عملکرد عاطفی و رضایت از زندگی در بین دوگروه تجربی و کنترل تفاوت معنی دار دارد. P<0/05 بحث: شاید برنامه تمرینی مطالعه حاضر با کاهش توده چربی به عنوان یک عامل ضدآتروژنیک و عوامل خطرزا در گروه تجربی،موجب کاهش CRP شده باشد. بهبود ساختار اندوتلیال، کاهش سلول های تک هسته ای خون، از سازوکارهای کاهش CRP پس از تمرین است. نتیجه گیری: بطور کلی می توان گفت که شش هفته تمرین هوازی در دو نوبت صبح و بعدظهر از طریق کاهش شاخص های ترکیب بدن، فیبرینوژن و پروتئین وانشگر C و افزایش معنی داری حداکثر اکسیژن مصرفی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مواد مخدر می تواند احتمالا در بهبود سلامت قلب و عروق کاهش خطر بیماری آتروسکلروز موثر باشد.

Keywords:

اعتیاد به مواد مخدر , تمرین هوازی , کیفیت زندگی