مقایسه تاثیرکود دامی و ورمی کمپوست بر مدول الاستیسیته خاک لومی

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 328

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PDCONF07_050

تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1399

Abstract:

شناخت خواص فیزیکی، مکانیکی و همچنین خصوصیات دینامیکی خاكهای کشاورزی امری ضروری و غیر قابل اجتناب میباشد. تعیین دقیق پارمتر های خاك با توجه به موثر بودن آنها در طراحی ادوات کشاورزی، محاسبه نیروی مقاوم کششی و بررسی عملکرد و سائیدگی آنها اهمیت اساسی دارد. با توجه به اینکه خاك از یک طرف به عنوان مصالح مورد توجه مهندسین و طراحان قرار می گیرد و از سوی دیگر به عنوان یک محیط طبیعی جهت کشت محصولات زراعی در اختیار انسان قرار گرفته است، لذا تعیین خواص خاك و مطالعات اثرات عوامل اصلی بر آن لازم و ضروری به نظر میرسد. تردد زیاد ماشینهای کشاورزی در سطح مزرعه و انجام عملیات شخم در عمق ثابت بتدریج موجب فشردگی خاك میگردد و این فشردگی سبب محدود شدن رشد ریشه گیاه و کاهش عملکرد محصول می شود. برای انجام آزمایش 135 نمونه خاك تهیه شد و سپس نمونه ها به چهار سطح رطوبتی 15/5و18/5 و22/4و24/2تقسیم شدند. به نمونه های خاك براساس درصد وزنی آنها ورمی کمپوست یا کود دامی اضافه گردید که درصد اختلاط ماده افزودنی به خاك عبارت بود از:2،5/2،8/7،13/6و19نمونه های خاک داخل استوانه استاندارد ریخته شد و سپس توسط ضربات چکش مخصوص تا حد خاصی متراکم گردید. برای انجام آزمایش از دستگاه فشار محوری مورد استفاده قرار گرفت. با رسم نمودار تنش- کرنش در نرم افزار اکسل و محاسبه شیب این نمودارها مدول الاستیسیته نمونه ها تعیین گردید. . نتایج بدست آمده نشان داد که افزایش رطوبت و مقدار ماده آلی باعث بهبود انعطاف پذیری خاك و کاهش مدول الاستیسیته شده است. با مقایسه نتایج بدست آمده مشخص شد که کود دامی نسبت به ورمی کمپوست تاثیر بیشتری بر انعطاف پذیری خاك داشته و مدول الاستیسیته نمونه های مربوط به کود دامی پایین بود. بررسی اثر متقابل بین رطوبت و مقدار ماده آلی بیانگر این نکته است که در مورد ورمی کمپوست اثر غالب افزایش رطوبت بوده است و افزایش رطوبت نسبت به افزایش ماده آلی تاثیر بیشتری بر کاهش مدول الاستیسیته داشته است.

Authors

علی اسدالهی

کا رشناس ارشد مهندسی بیوسیستم، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، گروه مهندسی بیوسیستم

غلامحسین شاهقلی

دانشیار گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی

منصور راسخ

دانشیار گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی

امیرحسین افکاری

دانشیار گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی