ارزیابی تاب آوری محله های تاریخی شهر بوشهر در برابر مخاطرات طبیعی

با توجه به افزایش جمعیت در مناطق شهری و بروز آسیب های جدی و خطرناک اقتصادی، کالبدی، اجتماعی و ... ناشی از وقوع مخاطرات محیطی در شهرها از جمله شهرهای دارای بافت های تاریخی و فرسوده، به کارگیری روش های جدیدد در جهت ایمن سازی شهرها و نواحی شهری در برابر وقوع مخاطرات محیطی الزامی می باشد . یکی از این روش های جدید، رویکرد تاب آوری شهری است. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی ـ تحلیلی وبا رویکرد کاربردی، به بررسی وارزیابی وضعیت ـتاب آوری چهار محله تاریخی شهر بوشهر شامل «کوتی، بهبهانی، شنبدی و دهدشتی» واقع در ناحیه یک این شهر در برابر مخاطرات محیطی پرداخته است. روش انجام پژوهش، اسنادی ـ پیمایشی و ابزار مورد استفاده برای بخش پیمایشی، پرسشنامه ای است که با استفاده از 8 شاخص و 34 گویه، وضعیت تاب آوری را در 4 بعد اجتماعی و اقتصادی نهادی ـ سازمانی و کالبدی ـ ارتباطی مورد سنجش و ارزیابی قرارداده است. جامعه اماری ساکنان چهار محله تاریخی واقع در بافت قدیم ناحیه یک شهر بوشهر بوده که براساس فرمول کوکران و با ضریب خطای 5 درصد، تعداد 373 نفر به عنواننمونه تحقیق انتخاب شده اند. بر مبنای تحلیل های صورت گرفته براساس داده های پرسشنامه های تکمیل شده و با استفاده از آزمون های آماری، در حالت کلی (میانگین همه ابعاد مورد مطالعه)، وضعیت تاب آوری چهار محله تاریخی شهر بوشهر در برابر مخاطرات طبیعی با وضعیت مطلوب فاصله دار. همچنین براساس نتایج حاصله از تحلیل آزمون فریدمن از بین ابعاد چهارگانه، بعد زیر ساختی ـ کالبدی با میانگین رتبه 2.96 در اولویت نخست قرار دارد. سپس به ترتیب ابعاد اجتماعی، نهادی ـ سازمانی و اقتصادی با میانگین رتبه 2.57 ، 2.32، 2.14 قارر دارد.

ارزیابی تاب آوری محله های تاریخی شهر بوشهر در برابر مخاطرات طبیعی Keywords:

مخاطرات محیطی , ارزیابی , تاب آوری شهری , محله های تاریخی , شهر بوشهر