تأثیر مؤلفه های یادگیری گروهی بر کاربرد نوآوری در تعاونی های کشاورزی استان تهران

چکیدهدر فضای فناورانه امروزی، نوآوری برای سازمان‌ها الزامی بوده و راز بقای آن‌ها محسوب می گردد. کاربرد نوآوری‌ها (نوآوری در بازار، نوآوری تولیدی، نوآوری فرآیندی، نوآوری در رفتار، نوآوری در راهبرد) به ویژه در زمینه روش‌های تولید و توزیع محصولات کشاورزی در تعاونی‌های کشاورزی کمک می‌کند، تا در بازارهای پویا در مقابل نوسانات محیط خارجی، انعطاف داشته و به اهداف بلند مدت خود دست یابند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر یادگیری گروهی در دوره های آموزشی ارائه شده توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بر کاربرد نوآوری‌ها و این که آیا مولفه‌های یادگیری گروهی(پیش برنده ها) می‌توانند نقش موثری در افزایش کاربرد نوآوری‌ها در تعاونی‌های کشاورزی داشته باشند، می‌باشد. روش پژوهش علی- مقایسه‌ای و جامعه آماری پژوهش شامل اعضاء تعاونی‌های کشاورزی استان تهران در گرایش‌های زراعت و باغداری (10180N =) بود. حجم نمونه مورد مطالعه بر اساس فرمول کوکران 335 نفر تعیین شد. در این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخت مشتمل بر چند بخش، با طیف لیکرت استفاده شده که این پرسشنامه‌ها به روش طبقه‌ای با انتساب متناسب در بین 335 نفر از اعضاء تعاونی‌های کشاورزی مذکور، توزیع شد. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط پنل متخصصان اعضای هیات مدیره تعاونی‌های کشاورزی و کارشناسان تعاون وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی آن نیز توسط تتای ترتیبی و پایایی ترکیبی تأیید شد. نتایج پژوهش با روش معادلات ساختاری نشان داد که از دیدگاه اعضای تعاونی های کشاورزی، یادگیری گروهی تأثیر مثبت، مستقیم و معنی داری بر کاربرد نوآوری دارد و می‌تواند نقش موثری در افزایش کاربرد نوآوری در تعاونی‌های کشاورزی داشته باشد.

Keywords:

یادگیری گروهی , تعاونی کشاورزی , کاربرد نوآوری , نوآوری تولیدی