تحلیل و بررسی الگوهای مختلف شهرهای سنتی در غرب ایران و ارائه ضوابط استاندارد در بافت های فرسوده(نمونه موردی همدان)

بافتهای شهری و سنتی را می توان در تمام کشورها و حتی محله های جدید یا قدیم مشاهده کرد. معماری و شهرسازی گذشته ایران دربرگیرنده اصولی است که در دل سنت ها نمود یافته و در چند دهه اخیر در اثر گسترش نامتعادل شهرها و گسست سازمان فضایی شهر، از حقیقت خود فاصله گرفته و چالش هایی پیش روی شهرسازی سنتی و شهرسازی مدرن قرار داده است. توجه به رویکرد ساختار فضایی، با احترام به تاریخ و مفاهیم شهرسنتی ایرانی محتوای اصلی کار است. مسلما، بهره گیری از الگوهای سنتی شهرسازی و بهره مندی از تجربیات گذشته، می تواند زیربنای خوب و مفیدی برای الگوهای شهرسازی آینده باشد. ضرورت شناخت مفاهیم شهرسنتی از سویی، شناخت ویژگی های فرهنگی، بومی و تاریخی بافت از دیگرسو و نیز معیارهای شناخت استخوان بندی می تواند ما را به ساخت الگوهای ذهنی رهنمون کند. همچنین غرب ایران شامل سه استان مرزی کرمانشاه، ایلام و کردستان به همراه همدان و لرستان میباشد که گاه استانهای آذربایجان غربی و خوزستان را نیز شامل میشود با توجه به وسعت بسیار زیاد بافت ها ، باید راهکاری یافت که بتواند در زمان کوتاه ، پهنه وسیع تری از بافت های فرسوده را مورد مداخله قرار دهد. به ویژه اکنون که تمهیدات ویژه ای هم در قوانین بودجه نظیر بخشودگی های عوارض ، انتشار اوراق مشارکت ، اعطای وام و تسهیلات ویژه برای تشویق سرمایه گذاری و تسریع نوسازی خودجوش اینگونه بافت ها در نظر گرفته شده است .در پژوهش حاضر با هدف دستیابی به الگویی با خصوصیات سنتی و نوع الگوی شهری سنتی و معماری سنتی و همچنین به ارائه ضوابط حاکم بر بافت فرسوده مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته در ادامه پیشنهاداتی جهت حفظ بافت های فرسوده و پیشنهاداتی جهت تطبیق بافت سنتی و نوین ارائه می شود .

Keywords:

الگوی شهری سنتی , معماری سنتی , غرب ایران , بافت فر سوده , همدان.