بررسی اثرات روش های توسعه کم اثر بر خصوصیات رواناب شهری (منطقه مورد مطالعه: بخش جنوب غربی منطقه 9 شهرداری مشهد)

رویکرد استفاده از روش هایی که به توان با استفاده از آن ها خطرات آبگرفتگی شهری را کاهش داد و از این منبع آب برای تقویت سفره های آب زیرزمینی استفاده کرد مورد توجه مدیران و مسئولان شهری قرار گرفته است. اما انتخاب این روش ها با توجه به میزان هزینه صرف شده و تاثیر آن بر کاهش خطرات آبگرفتگی شهری نیاز به مطالعه و بررسی فراوان دارد. از این رو، هدف از این مطالعه برآورد بارش -رواناب در حوضه جنوب غربی منطقه 9 شهر مشهد و بررسی تاثیر روش های توسعه کم اثر بر رواناب شهری با استفاده از مدل SWMM، می باشد. پس از مدل سازی شبکه جمع آوری آب های سطحی، اثر 3 سناریو شامل: تبدیل 60 درصد از اراضی با شیب بالای 30 درصد به جنگل دست کاش، روکش نفوذپذیر و آسفالت متخلخل جهت تحلیل کمی در دوره بازگشت های مختلف بارندگی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد سناریوی روکش نفوذپذیر تاثیر کمتری بر دبی اوج دارد، سناریوی جنگل دست کاشت نیز در دوره بازگشت های پایین می توانند تاثیر به سزایی در کاهش دبی اوج داشته باشند، اما در دوره بازگشت های بالا از تاثیر آن کاسته می شود. سناریوی آسفالت متخلخل در کاهش پارامتر دبی اوج و حجم رواناب خروجی در دوره بازگشت های مختلف عملکرد خوبی داشته است. اما سناریوی تبدیل 60 درصد از اراضی با شیب بالای 30 درصد به جنگل دست کاشت نسبت به سناریوهای دیگر در کاهش حجم رواناب خروجی عملکرد بهتری دارد. پیشنهاد می شود که با توجه به شرایط منطقه و هزینه احداث سناریوهای مختلف و نتایج حاصل از این مطالعه سناریوی تبدیل 60 درصد از اراضی با شیب بالای 30 درصد به جنگل دست کاشت، مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

روش های توسعه کم اثر , مدل SWMM , سیلاب شهری