جایگاه فناوری بلاکچین و رمزارزها در حکمرانی سایبری

حکمرانی سایبری به عنوان یکی از اشکال نوین حکمرانی در جهان امروز توجه جدی محافل آکادمیک و اندیشکده های بین المللی را به خود جلب نموده است. ابعاد گوناگون این موضوع از ظرافت و ویژگی های منحصر بفردی برخوردار است و از اشکال مختلف فناوری اطلاعات استفاده می کند. امروزه از دادگاه های مجازی با کمک هوش مصنوعی تا اقتصاد دیجیتال، بلاکچین و رمزارزها و حتی نبردهای هیبریدی را می توان در ذیل عنوان کلی حکمرانی سایبری مطرح نمود. البته حکمرانی سایبری خود شکل واحدی نداشته و کشورهای گوناگون مدل های مختلفی برای اعمال حکمرانی سایبری به کار می گیرند که معمولا در سه رویکرد کلی تمرکزگرا، خودگردان و نیمه خودگردان دسته بندی می شوند. به تناسب قوای مختلف حکومت کلاسیک در حکمرانی سایبری هم بخش های مختلفی می توان متصور شد. در یک دسته بندی کلی، قوای مسلح و پلیس از بخش غیرنظامی تفکیک می گردد. در بخش غیر نظامی حکمرانی سایبری، سه موضوع قانون گذاری، سیستم قضایی به کمک هوش مصنوعی و دولت الکترونیک مطرح است. شاید یکی از مهم ترین بخش های حکمرانی سایبری، دولت الکترونیک باشد که نه تنها برای اعمالی چون تنظیم گری پولی و مالی بلکه برای ارائه عموم خدمات خود به طور وسیعی به فناوری های جدید از جمله بلاکچین متکی می باشد. در این مقاله ابتدا به بررسی نقش های متفاوتی که فناوری بلاکچین بومی به عنوان بستر خدمات الکترونیک امن ایفا می نماید، پرداخته و سپس به بررسی حکمرانی سایبری و مدل های آن می پردازیم. در نهایت به این سوال پاسخ دهیم که با توجه به جایگاه مردم و جامعه در هر مدل از حکمرانی سایبری، امکان معرفی نوع مناسبی از بلاکچین و رمزارز مناسب برای این نوع از حکمرانی وجود دارد که بدون ایجاد چالش محتوایی و سیاسی برای آن ها پذیرفته شود یا این که برای ورود به همه ابعاد حکمرانی سایبری نیاز به تغییرات سیاسی وجود دارد. به عبارت دیگر ویژگی های بلاکچین و رمز ارز خود را بر حاکمیت ها تحمیل خواهد کرد یا آنها الزامات خود را بر این بخش بار می کنند.

Keywords:

فناوری اطلاعات , حکمرانی سایبری , بلاکچین , رمزارز