اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی روان درمانی انگیزشی بر کیفیت زندگی زنان سرپرستخانوار صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمايشی و در قالب پیش آزمون- پس آزمون با گروهگواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش بهزيستی شهرقاين در بهار 1399 بود. روش نمونه گیری عبارت بود از نمونه گیری هدفمند، به همراه روشتصادفی ساده. ابتدا با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، 100 نفر از زنان سرپرست خانوار انتخابشدند و پرسشنامه کیفیت زندگی روی آنها اجرا شد. سپس از بین کسانی که نمره پايین کسب کردهبودند (يک انحراف معیار پايین تر از میانگین)، 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورتتصادفی در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جايگزين شدند. روان درمانی انگیزشی بهمدت 8 جلسه (هر هفته يک جلسه به مدت 90 دقیقه) روی گروه آزمايش اجرا شد، در حالی که گروهگواه هیچ گونه مداخله ای دريافت نکردند. نتايج بدست آمده از تحلیل کواريانس چند متغیره نشانداد، روان درمانی انگیزشی به طور معناداری (p<0.05) منجر به بهبود کیفیت زندگی، بهبود بعد روانشناختی، بهبود عملکرد اجتماعی و بهبود حیطه محیط و وضعیت زندگی زنان سرپرست خانوارشده است. اما اين روش به طور معناداری نشانگان جسمانی را کاهش نداد. لذا نتیجه می گیريم رواندرمانی انگیزشی روش مفید و موثری جهت کمک به زنان سرپرست خانوار می باشد.

Keywords:

روان درمانی انگیزشی , زنان سرپرست خانوار , کیفیت زندگی