فعالیت بدنی به عنوان یک نقش پیشگیرانه از سقوط در سالمندان اجتماعی شهر تهران

سقوط یکی از مهمترین عوامل آسیب های اسکلتی عضلانی و مرگ و میر سالمندان می باشد. هدف: هدف ازمطالعه حاضر بررسی فعالیت بدنی به عنوان یک نقش پیشگیرانه از سقوط در سالمندان اجتماعی شهر تهران بود. روشکار: این مطالعه از نوع مقطعی همراه با پرسشنامه بود. آزمودنی ها شامل ۴۳۴ نفر از مردان سالمند بالای ۶۰ سال شهرتهران با میانگین سنی ۷۰.۳۱ سال بودند که به صورت داوطلبانه و از مناطق مختلف شهر تهران در پژوهش شرکت کردند.ابتدا اطلاعات دموگرافیک افراد جمع آوری و ثبت شد. سپس برای ارزیابی فعالیت بدنی سالمندان از پرسشنامه فعالیتبدنی ویژه سالمندان (PASE) و برای ارزیابی وضعیت سقوط در سالمندان از پرسشنامه ارزیابی کوتاه مدت عملکردبدنی (SPPB) استفاده شد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS ورژن ۲۱ استفاده شد. نتایج: نتایجبه دست آمده از تجزیه و تحلیل آماری نشان دهنده ارتباط معکوس و معنی دار فعالیت بدنی کل (p<۰.۰۰۰) و زیرشاخههای آن شامل فعالیت در اوقات فراغت (p<۰.۰۰۰) ، محیط کار (p<۰.۰۰۰) و منزل (p<۰.۰۰۰) با ریسک ابتلا بهسقوط بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان می توان از فعالیت بدنی به عنوان راهکاری ایمن و مقرونبه صرفه در جهت پیشگیری از سقوط و عوارض متعدد مرتبط با آن در سالمندان استفاده کرد.

Keywords:

فعالیت بدنی , سقوط , عملکرد , سالمند , SPPB