ارتباط میزان شیوع آسیب های ورزشی و آمادگی روانی فوتسالیست ها

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین میزان شیوع آسیب های ورزشی و آمادگی روانی فوتسالیست های جوان استان خوزستان بود.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه فوتسالیست های مسابقه ای که به مدت 3 ماه در مسابقات لیگ برتر استان خوزستان مسابقه میدهند بودند که به صورت کل شمار و در دسترس دراین تحقیق شرکت کردند. قبل از هر مسابقه در لیگ برتر استان خوزستان فرم هایمربوط به تست آمادگی روانی دراختیار بازیکنان قرار گرفت و بازیکنان تیم ها آن را کامل کردند. سپس بعد از اتمام مسابقه مجددا فرم هاو پرسش نامه های آسیب های ورزشی که بلافاصله بعد از مسابقه برای فوتسالیست ها روی داده است را استخراج کردیم. این روند در تماممسابقات لیگ برتر استان که به مدت 3 ماه بود انجام شد. جهت بررسی رابطه بین مهارت های روانی و بروز آسیب های ورزشی، از روشآماری ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، بین آمادگی روانی (در هر سه مقیاس مهارت های روانیپایه، مهارت های روان تنی و مهارت های شناختی) با آسیب های ورزشی پوستی، عضلانی تاندونی، مفصلی لیگانتی و استخوانی ارتباطمنفی معنادار و البته قوی مشاهده شد (P<0.05). لذا چنین نتیجه گرفته می شود که با افزایش آمادگی روانی فوتسالیست های جواناستان خوزستان، آسیب های ورزشی چهار گانه آنها کاهش می یابد. با این حال هنوز نیازمند بررسی های بیشتر جهت تشخیص علل اینآسیب ها می باشیم. چنین نتیجه گیری می شود که احتمالا هرچه آمادگی روانی فوتسالیست های جوان استان خوزستان در سهزیرمقیاس مهارت های روانی پایه، مهارت های روان تنی و مهارت های شناختی بالاتر باشد احتمالا میزان آسیب دیدگی آنها از نوعپوستی، عضلانی تاندونی، لیگامنتی مفصلی و استخوانی کمتر خواهد بود.

Keywords:

آسیب ورزشی , آمادگی روانی , فوتسال , خوزستان , افسردگی