بررسی میزان مشارکت عضلات میتخب حمایت کننده ی لگنی در فاز اتکای راه رفتن در دانشجویان دختر مبتلا به گودی کمر

هدف مطالعه حاضر بررسی اوج فعالیت عضلانی و مشارکت آن ها در فاز اتکای راه رفتن بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دختر ۲۰ تا ۳۵ سال مبتلا به گودی کمر بودند. به منظور بررسی مشارکت عضلات راست رانی، سرینی میانی و ارکتوراسیون کمری در طول فاز اتکای راه رفتن از ۲ متغیر حداکثر و هم انقباضی عضلات استفاده شد. همچنین از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری برای بررسی تفاوت معناداری بین متغیرها استفاده شد. نتیجه تحقیق حاضر نشان داد که میانگین اوج فعالیت عضله ارکتوراسپاین از دو عضله دیگر بیشتر و همچنین درصد انقباضی عضلات راست نی- ارکتوراسپاین کمری و راست نی- سرینی میانی تفاوت معناداری یافت شد (P=۰.۰۴۴). در نتیجه می توان گفت عضله راست رانی الگوی متفاوتی در فاز اتکای راه رفتن دارد.

Keywords:

گودی کمر , راه رفتن , فعالیت الکتریکی عضلات , مشارکت عضلانی , اوج فعالیت عضله