مفاهیم تعلیمی عرفانی در دیوان شمس

ادبیات تعلیمی، یکی از مهم ترین انواع ادبی است که در بسیاری از آثار شاعران وجود دارد.آنچه باعث رونق و شکوفایی ادبیات تعلیمی شده، شکل گیری عرفان در فرهنگ ایران است.عارفان که کناره گیری از دنیا را پیش گرفته بودند، انسان ها را به ناپایداری دنیا و گذرا بودن لذتها و غم های آن متوجه می کردند، بنابراین عرفان عمده ترین سهم را در ادبیات تعلیمی ایران دارد.یکی از بزرگ ترین شاعرانی که مفاهیم عرفانی را در شعر خود آورده، مولانا است، وی به بهترینشکل آموزه های عرفانی را به مخاطبانش می آموزد. زبان مولانا سرشار از کشف ها و شور حالاتمعنوی است. تعلیم مولانا درس عشق و بریدن از دنیا و رهایی از انانیّت و پیوستن به خدا است کهحاصل ذوق عمل و معرفت است نه فکر و دانش. برآن هستیم تا مفاهیم تعلیمی عرفانی آشکار وپنهان این اثر را مورد مداقه قرار دهیم. در مقاله ی حاضر، مفاهیم و آموزه های عرفانی با رویکردتعلیمی در دیوان شمس مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

آموزه های عرفانی , تعلیمی , مولانا , دیوان شمس