بررسی پارامترهای کمی و کیفی گیاه ذرت تحت تاثیر کمآبیاری معمولی و کمآبیاری ناقص ریشه

روش کم­آبیاری ناقص ریشه یکی از شیوه­های جدید کم­آبیاری است که طی سال­های گذشته تاثیر آن روی برخی از گونههای زراعی و درختان میوه مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه، تاثیر اعمال شیوههای کم­آبیاری ­ناقص ریشهو کم­آبیاری معمولی روی کیفیت دانه ذرت تحت سیستم آبیاری قطره­ای در شرایط مزرعه بررسی شده است. این مطالعه در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار شامل آبیاری کامل(FI)، کم­آبیاری ناقص ریشه در سطح ۷۵ درصد (PRD۷۵) و ۵۵ درصد (PRD۵۵) و کم­آبیاری معمولی در دو سطح ۷۵ درصد (DI۷۵) و ۵۵ (DI۵۵) درصد و سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال زراعی ۹۰-۱۳۸۹ انجام شد. نتایج نشان داد که اعمال تیمارهای کم­آبیاری باعث افزایش درصد پروتئین دانه می­گردد، به طوری که میزان پروتئین دانه در تیمارهای  PRD۷۵و DI۷۵ در حد معنی­داری بیشتر از تیمار FI بوده است. بیشترین میزان درصد پروتئین محصول دانه در تیمار PRD۷۵ (۰۲/۱۰درصد) و کمترین مقدار آن در تیمار PRD۵۵ (۱۴/۹ درصد) مشاهده شد. همچنین مقادیر وزن هزار دانه و دانه در ردیف و ستون بلال در تیمارهای FI و PRD۷۵ اختلاف معنی­دار نشان نداد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که روش کم­آبیاری ناقص ریشه در سطح ۷۵ درصد، علاوه بر صرفه­جویی ۲۵ درصد در مصرف آب، سبب افزایش کیفیت محصول ذرت و عدم کاهش معنی­دار ­خصوصیات کمی آن، در طول دوره اعمال تیمار  می­شود. 

Keywords:

کلید واژهها: نیتروژن , ذرت , پروتئین , آبیاری قطرهای , کم آبیاری