در چند دهه اخیر کثرت گرایی و پلورالیسم یکی از مسائلی بوده که همواره مورد توجه تصمیم گیران و تصمیم سازان عرصه شهرسازی بوده است. رویکرد اخیر مدیریت شهری به نام مدیریت دولتی نوین یکی از رویکرد هایی است که بر مردسالاری و دموکراسی و تاثیر نقش مردم در تصمیم کیری ها (از برنامه ریزی تا اجرا) تاکید میکند. یکی از مفاهیمی که اخیرا در این رابطه مطرح شده است و به دنبال افزایش نقش بخش عمومی و بخش مردمی در شهر است. رویکرد
مدیریت محله ای است.
مدیریت محله ای سازمانی محلی است که از عناصر و اجزایی نظیر بازیگران رسمی و غیر رسمی، در همه ابعاد (اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و...) که هدف آنها اداره، هدایت، کنترل و نظارت را در راستای اهداف مدیریت شهری است. این نوع مدیریت بر اساس حس مسئولیت شهروندان و عدم تمرکز در ساختار مدیریتی شکل میگیرد. در ایران نیز این رویکرد مورد توجه مدیریان قرار گرفته و در برخی کلانشهر ها اجرایی شده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی
مدیریت محله ای در
کلانشهر تهران بوده و روش پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی میباشد. روش گردآوری مطالب به صورت کتابخانه ای بوده که مبانی نظری و نظر پژوهشگران مختلف در مورد
مدیریت محله ای شهر تهران ارائه گردیده است.