توسعه پایدار و مفاهیم آن در معماری مسکونی سنتی اصفهان (نمونه موردی: خانه های سنتی شهر اصفهان)

پایداری، یکی از اصول معماری سنتی ایران و از رموز مانایی بناهای کهن آن است. معماران ایرانی همیشه می کوشیدند تا با درکی آگاهانه سپسپاسخی خردمندانه مسئله پایداری را در آثارشان رعایت کنند. معماری سنتی ایران دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه بهمسائل زیبا شناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهایاقلیمی هر منطقه نیز بوده است. فنون و قواعد معماری به کار رفته در ابنیه سنتیایران بخصوص خانه های مسکونی بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را به وضوح در خود جای داده است. با توجه به اهمیت مسئلهی پایداری در عصر حاضر پژوهش پیرامون بافت های سنتی دارای این شاخصه ضرورت پیدا می کند. دراین مقاله به بررسی شاخصه ی پایداری درمعماری سنتی دراقلیم گرم و خشک خواهیم پرداخت و با بررسی یکی از خانه های سنتی اصفهان به عنوان نمونه مناسب به لحاظ انطباق با الگویپایداری خواهیم پرداخت. با واکاوی عناصر کالبدی خانه های سنتی اصفهان این مسئله روشن خواهد شد که معماری سنتی این اقلیم چگونه براساس رعایت اصل پایداری شکل گرفته است.

Keywords:

معماری پایدار , خانه های سنتی , اقلیم گرم و خشک , اصفهان