بهکارگیری شاخصهای اقلیمی در تعیین مناطق مستعد گردشگری استان کرمان
Publish place: Geography and Environmental Planning، Vol: 30، Issue: 3
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 243
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GEP-30-3_005
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
Abstract:
در بسیاری از کشورها، اقلیم، سرمایهای ارزشمند برای گردشگر به شمار میآید؛ زیرا یکی از اطلاعات لازم برای گردشگران هنگام سفر، شرایط جوی و اقلیمی مقصد است و برنامه سفر خود را با توجه به شرایط اقلیمی مقصد مدنظر تعیین میکنند. اقلیم، عامل مهمی در توسعه گردشگری است و با توجه به اهمیت تاثیر عوامل اقلیمی بر برنامهریزی گردشگری، تعیین شاخصهای آسایش گردشگری، اقلیم گردشگری و دمای معادل فیزیولوژیک اهمیت زیادی دارد. در پژوهش حاضر سطح استان کرمان با استفاده از شاخصهای اقلیم گردشگری و دمای معادل فیزیولوژیک در مقیاس ماهیانه پهنهبندی شد. بدین منظور شاخصهای مدنظر برای ۱۲ ایستگاه همدیدی در داخل استان با طول دوره آماری ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳ محاسبه شد. تعمیم نتایج ایستگاهی محاسبهشده به سطح مطالعهشده در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی با استفاده از روش درونیابی وزنی معکوس فاصله صورت گرفت. نتایج بهدستآمده از محاسبه شاخص اقلیم گردشگری نشان داد بهترین ماهها برای سفرکردن به استان کرمان، ماههای آوریل (فروردین)، اکتبر (مهر)، دسامبر (آذر) و مارس (اسفند)، و بهترین فصول برای جذب گردشگر، اوایل بهار، پاییز و اواخر زمستان بوده است. نتایج بهدستآمده از شاخص دمای معادل فیزیولوژیک حاکی است بهترین شرایط آسایش در طول سال برای سفرکردن به استان کرمان طی ماههای آوریل، اکتبر، نوامبر و مارس، و بهترین فصول برای جذب گردشگر، اوایل بهار و پاییز بوده است. براساس نتایج حاصل از شاخصهای مطالعهشده با توجه به شرایط حاکم بر استان و بررسی عوامل اقلیمی به کار گرفته شده در هر شاخص، نتایج شاخص دمای معادل فیزیولوژیک با شرایط استان کرمان انطباق بیشتری داشته است.
Keywords:
Authors
فریده بامری نژاد
کارشناسی ارشد، گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
امیر رضا کشتکار
دانشیار، گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران
مجید کریم پورریحان
دانشیار، گروه پژوهشی علوم زمین، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی افضلی
کارشناس ارشد، گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :