تعامل مولوی با مخاطب در فیهمافیه و مکتوبات
Publish place: Persian Literature، Vol: 6، Issue: 2
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 154
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-6-2_004
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
Abstract:
هر سخن در بافتی برونمتنی پدیدار میشود که زبانشناسان نقشگرا به آن «بافت موقعیت» میگویند و در بلاغت اسلامی آن را «اقتضای حال» نامیدهاند. در نگاه نقشگرایان، کسانی که در کنش دوسویه سخنگفتن دخیلاند (گوینده و مخاطبان)، بخشی از بافت موقعیت هستند. مولف سخن خود را خطاب به مخاطب میگوید؛ حال هم میتواند با او گفتوگو کند و او را نیز بهگونهای در کلام شرکت دهد، نظر خود را بگوید و نظر او را نیز جویا شود و هم میتواند بدون آنکه مشارکت مخاطب را در گفتوگو برانگیزد، کاملا یکسویه مطالبی را بیان کند و سخن را به پایان برساند. در این مقاله این پرسش را طرح کردهایم که مولوی در کلام واعظانه خود چه تفاوتهای زبانیای در مقایسه با کلام غیرواعظانه خود بروز میدهد. همچنین تغییر بافت و مخاطب در وعظ و غیروعظ، چه تاثیری بر سطح تعامل مولوی با مخاطب و همچنین در بروز نگرش شخصی مولف در کلام دارد؟ به این منظور، مطابق نظریه نقشگرای هلیدی، به بررسی عوامل موثر در شکلگیری فرانقش بینالافرادی دو متن از مولوی (فیهمافیه واعظانه و مکتوبات غیرواعظانه) پرداخته و کاربرد فاعلها، کارکردهای تعاملی سخن و عناصر جهتی کلام را بررسی کردهایم.
Authors
مصطفی موسوی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
سیاوش گودرزی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :