واکاوی همدیدی ترمودینامیک توفان های تندری شیراز

در این پژوهش به واکاوی توفان­های تندری شیراز طی یک دوره آماری ۲۵ ساله (۲۰۰۸-۱۹۸۴) پرداخته شده است. بدین منظور، داده­ های فشار تراز دریا، ارتفاع ژئوپتانسیل تراز ۸۵۰ و ۵۰۰ میلی باری در روز بارش از پایگاه داده­ هایNCEP/NCAR استخراج و نقشه­ های ترازهای فوق الذکر در محیط نرم افزار GRADS ترسیم گردید. سپس الگوهایی که منجر به بارش شدید در شیراز گردیده، شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با بررسی نقشه­ های فشار تراز دریا، ۸۵۰ و ۵۰۰ میلی باری سه الگوی کلی برای بارش­ های تندری شیراز شناسایی گردید. در الگوی نوع اول(۱ مارس ۱۹۹۸)، زبانه کم فشار سودان بخش ­های وسیعی از کشور از جمله منطقه مورد مطالعه را در برگرفته است. این سامانه علاوه بر تامین رطوبت، ناپایداری را در این تراز فراهم کرده است. و در تراز ۸۵۰ و ۵۰۰ میلی­ باری، منطقه مورد مطالعه به ترتیب تحت تاثیر مرکز واچرخند و پشته­ های غربی قرار گرفته ­اند. در الگوی نوع دوم (۶ دسامبر ۲۰۰۳) در تراز دریا، منطقه مورد مطالعه تحت تاثیر مرکز واچرخندی قرار گرفته است؛ و در تراز ۸۵۰  و ۵۰۰ میلی ­باری منطقه مورد مطالعه به ترتیب در جلوی ناوه­ای با منحنی پربندی ۱۴۵۰ و ۵۷۲۰ ژئوپتانسیل متر واقع شده و از شرایط مناسب ناپایداری در این تراز برخوردار شده­ اند. در الگوی نوع سوم (۲۶ مارس ۲۰۰۳) مرکز کم فشاری با فشار مرکزی ۱۰۰۴ میلی­باری بر روی کشور قرار گرفته است در این تراز جهت جریانات به گونه­ ای است که هوای نسبتا مرطوب دریای خزر به سمت شمال غرب و غرب کشور شمارش می­ شود. در ترازهای ۸۵۰ و ۵۰۰ میلی باری منطقه مورد مطالعه در زیر محور ناوه­ های فوق­الذکر قرار گرفته و ناپایداری را تا ترازهای پیش گفته شدت می­ بخشد. 

Keywords:

واکاوی همدیدی , بارش های تندری , شاخص های ناپایداری , ایستگاه هواشناسی شیراز