تحلیل نقش فرنگیس در شاهنامه فردوسی

فرنگیس یکی شخصیتهای تاثیرگذار بخش پهلوانی شاهنامه است؛ وی علیرغم اینکه ایرانی نیست و خاستگاهش سرزمین توران، دشمن ایرانیان محسوب میشود؛اما فردوسی تلاش کرده است تا از وی چهره های آرمانی و مقبول به تصویر بکشد. از این رو، پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی و تحلیلی بر آن است تا با توجه به کنش هایی که در شاهنامه دارد به معرفی وی بپردازد. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که فرنگیس علاوه بر نقش مادرانهای که در شاهنامه ایفا میکند و به نوعی مادر شاه آرمانی ایران زمین(کیخسرو) است؛ در مقام یک همسر نیز خردمندانه و مدبرانه عمل میکند و تلاش میکند مانع اجرای توطئه تورانیان علیه همسرش سیاوش شود.همچنین وی امور بسیاری بر عهده دارد که به نوعی بیانگر قدرت مدیریت وی است. افزون براین، وی بعد از کشته شدن همسر نیز نمادی از صبر و مقاومت در برابر مشکلات است و در برابر تمام ناملایمات از جمله مرگ همسر، بریدن گیسوان، تازیانه خوردن، تهدید به سقط فرزندش و دوری از کیخسرو، استقامت بینظیری از خویش نشان میدهد.