اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر میزان سازگاری اجتماعی و مدیریت خشم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر میزان سازگاریاجتماعی و مدیریت خشم در دانش آموزان ابتدایی شهر خرم آباد انجام گرفت. طرحپژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بو د. جامعه آماریشامل دانش آموزان ابتدایی پسر کلاس سوم مدرسه مراد داودی شهر خرم آباد در سالتحصیلی ۹۸-۱۳۹۹ بودند، که تعداد این نمونه شامل ۲۸ نفر دانش آموز بودند، که به روشتصادفی در دو گروه ۱۴ نفره گروه آزمایش و گروه گواه گمارده شدند. جهت جمع آوریداده ها از پرسشنامه شخصیت کالیفرنیا ثورپ، کلارک و تیکز (۱۹۵۳) و پرسشنامه خشمنواکو (۱۹۸۶) استفاده شد. برای گروه آزمایش آموزش مهارت های زندگی در ۱۰ جلسه۴۵ دقیقه ای برگزار شد، در حالی که گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. جهتتحلیل نتایج از تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) و روش تجزیه و تحلیل تک متغیریآنکوا استفاده گردید. نتایج پژوهش در سطح معنی داری نشان داد، که آموزش مهارت هایزندگی بر سازگاری اجتماعی و مدیریت خشم و پرخاشگری در دانش آموزان کلاس سومتاثیر دارد. بنابراین نتیجه گیری می شود که آموزش مهارت های زندگی به مثابهمهارت های زیربنایی سلامت روان رویکردی موثردر سازگاری اجتماعی کاهشپرخاشگری دانش آموزان پسر کلاس سوم بوده است.

Keywords:

سازگاری اجتماعی , مدیریت خشم , مهارت های زندگی , سوم ابتدایی , شهر خرم اباد