اثر تنش خشکی و سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد جو رقم والفجر

پژوهش های زیادی در زمینه کاهش تاثیرات سوء تنش خشکی و به دست آوردن میزان رشد مناسب در شرایط کمبود آب صورت گرفته و کاربرد تنظیم کننده های رشد گیاهی یکی از مهم ترین روش های پیشنهادی است. در یک پژوهش گلخانه ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان، تاثیر چهار سطح خشکی ۲۵، ۴۵، ۶۵ و ۸۵ درصد ظرفیت مزرعه و سه غلظت مختلف کلرمکوات کلراید (CCC) صفر، ۱۵۰۰ و ۳۰۰۰ میلی گرم در لیتر بر برخی از صفات جو پاییزه رقم والفجر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش غلظت سایکوسل از صفر به ۳۰۰۰ میلی گرم در لیتر موجب کاهش معنی دار ارتفاع بوته گردید. محتوای نسبی آب تحت تاثیر ماده کندکننده رشد سایکوسل در شرایط خشکی افزایش نشان یافت. تعداد پنجه ها و وزن خشک ریشه و شاخساره، در نتیجه کاربرد سایکوسل در شرایط خشکی نیز افزایش یافت. هم چنین مشخص شد که استفاده از تیمار سایکوسل، نسبت وزن خشک ریشه به شاخساره، تعداد دانه در سنبله و تعداد سنبله را در شرایط خشکی و بدون تنش افزایش می دهد. به نظر می رسد برای دست یابی به حداکثر عملکرد دانه رقم والفجر در حالت های مختلف خشکی، استفاده از ۳۰۰۰ میلی گرم در لیتر سایکوسل قابل توصیه باشد.

Keywords:

Drought stress , Chlormequat chloride , Grain yield , Plant growth regulators. , تنش خشکی , کلرمکوات کلراید , عملکرد دانه , تنظیم کننده رشد گیاهی