بررسی رابطه بین اهداف پیشرفت و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان مدارس تیزهوشان و مدارس عادی: نقش میانجی گرایانه سبک های تفکر

  هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین اهداف پیشرفت و عملکرد تحصیلی با توجه به نقش واسطه ای سبک های تفکر نوع اول، در میان دانش آموزان تیز هوش و عادی به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان تیز هوش و عادی سال سوم دبیرستان، ناحیه ۱ شهر اورمیه بود. بدین منظور ۲۰۰ دانش آموز از مدارس عادی، و ۱۵۰ دانش آموز از مدارس تیزهوشان به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند؛ و به پرسشنامه اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (۲۰۰۰) و پرسشنامه سبک های تفکر استرنبرگ و واگنر (۱۹۹۲) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک تفکر نوع اول نقش میانجی را در رابطه بین اهداف پیشرفت و عملکرد تحصیلی دارد (p=۰.۰۰۱) . نتایج مقایسه گروهی نشان داد که اثر اهداف تبحری بر سبک تفکر نوع اول در تیزهوشان بیشتر از عادی ( p=۰.۰۰۱ ) و اثر اهداف عملکرد- اجتناب در عادی بیشتر از تیزهوشان بود ( p=۰.۰۵ )، درحالی که اثر اهداف عملکرد- رویکرد بر سبک تفکر نوع اول در هر دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشت. شاخص های برازش مدل (۹۰/۰ CFI = ، ۰۸/۰ RMSEA= ، ۹۸/۰= GFI تیزهوشان و۹۰/۰= GFI عادی) نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار است.

Keywords:

اهداف پیشرفت , سبک تفکر نوع اول , دانش آموزان تیزهوش , عملکرد تحصیلی